Hiç tanımadığı, bilmediği bir dünyada keşfe çıkan çocukların, yön verici ipuçlarına ihtiyaçları vardır. Onlara verdiğimiz sevgi kadar, bazı ipuçları da sağlamalıyız ki yeni bilgiler öğrenebilsinler, yeni keşifler yapabilsinler. İçinde yaşadıkları düzeni anlamak için, dünyanın kurallarını algılamaları ve özümsemeleri gerekir. Nerede olduklarını, nerede olabileceklerini, çevresindekilerin onu nasıl gördüğünü ve ne kadar büyüyebileceklerini bilmek onlara kendilerini güvende hissettirir. Kendi potansiyellerini bilmek ve becerilerinin ne kadar ilerleyebileceğini görmek isterler.

İşte tam da bu noktada, sınırlar devreye girer. Sınırlar bu öğrenme ve keşfetme sürecinde çok önemli rol oynar (McKenzie, 2014). Çocuğunuzun sınırlarını belirlemek, onlara neleri ne kadar yapabileceğini göstermek ise sizin elinizdedir.
“Anne bu şekerlerin hepsini yiyebilir miyim?” Çocuğunuz tam bu anda, bir kutu şekeri bitirip bitiremeyeceğini sorarken, aslında yemekten önce şeker yiyip yiyemeyeceği kuralını öğrenmek için bir adım atıyor.
Dikkat!
Verilen mesajlar net değilse, ebeveynin vermek istediği mesaj çocuğa ulaşmayacaktır (McKenzie, 2014). “Hayır kızım, hepsini yememelisin” yanıtı çocuğunuzun, “yemekten önce karnını doyuracak kadar abur cubur yeme ki yemeğini yiyebilesin” mesajını anlamasını sağlamaz. Orada sınırını anlatmak için şöyle bir şey diyebiliriz: “Tabii yiyebilirsin, senin için aldım. Ancak birazdan yemek yiyeceğiz, yemek sonrası ise hepsini yiyebilirsin.” Bu açıklama çocuklar için gayet net, kısa ve 2 yaşından itibaren her çocuğun anlayabileceği bir cümledir. Çocuğunuz bu cümleyi iyi bir şekilde anlar, ancak bu kuralı kabul etmek istemeyip, ya da şeker yeme isteğini ertelemek istemeyip sizinle inatlaşabilir. Burada panik olmak ya da kararınızı değiştirmek yerine, çocuğunuza kararınızın arkasında durduğunuzu göstermeniz, onun sınırları anlamasına yardımcı olacaktır. Sınırları içselleştirebilen çocuklar, canları ne kadar o şekeri yemek isterse istesin, önce yemeğini yemesi gerektiğini bilir ve ağlayarak, inatlaşarak ya da krize girerek size istediğini yaptırmaya çalışmazlar. Ancak içselleştirmeleri, siz ebeveynlerin kararlılığına ve netliğine bağlıdır.
Sınırlar, çocukların araştırma yapmasını, kendilerini güvende hissetmelerini sağlar. Çocukların davranışlarını, çevreleriyle ilişkilerini belirler ve sağlıklı büyümelerine yardımcı olur. Net sınırlar, çocukların birçok sorusunun yanıtını içlerinde barındırır. “Burada kontrol kimin elinde? Ne kadar ileri gidebilirim? Fazla ileri gidersem ne olur?” gibi. Sözleri net ve anlaşılabilir söylemek kadar, onları davranışla da desteklemenin ne kadar önemli olduğunu unutmamak gerekir. Çünkü davranışlar ve sözler bir bütündür. Anne ve baba kendi içinde ne kadar uzlaşmış ve kurallar konusunda ne kadar kararlıysa, çocuk için sınırlar o kadar açık ve net olacaktır. Önemli olan, çelişkili ve tereddütlü cümleler kurmadan dünyayı onlar için daha anlaşılabilir hale getirebilmektir.